Nu, met de zomer die aan de voordeur klopt, blikken we terug op het afgelopen voorjaar. En wat voor een! Het was één grote bloemenzee in Extremadura. De reden daarvoor is eigenlijk vrij simpel: Nog niet eerder hadden we zulke natte en onbestendige voorjaarsmaanden sinds we in Extremadura zijn neergestreken. Onbestendig: na enkele dagen met behoorlijke regenval kon het zomaar weer een dag heerlijk zonnig zijn, waarbij de temperatuur boven de twintig graden kwam. De regen en de relatief lage temperaturen van april en mei hebben er ook voor gezorgd dat er wat vertraging in de natuur is opgetreden, bijeneters bijvoorbeeld werden pas echt actief na de twintigste april, terwijl we ze vorig jaar al veel eerder konden fotograferen. En zo is elk jaar opnieuw verschillend, wat het steeds weer interessant maakt. Het weer was natuurlijk iets minder aantrekkelijk voor de gasten die alleen op zon hadden gehoopt, maar voor de fotografen was het meest prima, we hadden vaak mooi en goed licht om te fotograferen. En ‘By the way’: wist u dat Extremadura op de zevende plaats is geëindigd van de top tien Europese bijzondere bestemmingen van Lonely Planet?
Op onze finca was het een drukte van belang: alle huisjes steeds bezet en een actief vogelleven. De hop roept een groot deel van de dag, in de lucht horen en zien we zwarte wouw en dwergarend en de optimistische zwarte spreeuwen zingen en improviseren dat het een lieve lust is. Menigeen hoort hem heel natuurgetrouw de wielewaal nadoen, al was die laatste soort ook in het echt present. Met onze kippen gaat het goed: alle dagen zes tot zeven eitjes die gretig aftrek vinden bij onze gasten. Gelukkig nog geen verlies van kip aan vos of marter, maar ze worden dan ook trouw iedere avond opgesloten en zijn ’s nachts onbereikbaar voor deze rovers. Al snel hebben de kippen geleerd om de waarschuwingskreten van de blauwe eksters te interpreteren, want als de dwergarend overkomt zoeken ze snel een veilig heenkomen. Verder zijn onze kippen erg mak en de meeste van onze gasten beleven er veel plezier aan.
Ook ’s nachts gebeuren er wel spannende dingen op de finca. Sommige van onze gasten dachten warempel dat er midden in de nacht een bouwvakker op het dak aan het werk was. Gebonk en gekletter van dakpannen! Wat was het geval: op onze daken liggen antieke dakpannetjes, die voldoende ruimte bieden aan mussen om eronder te broeden. Dat was ook een beetje onze bedoeling. We hadden echter niet gerekend met steenmarters. Die beestjes zijn gek op jonge mussen en doen alles om erbij te komen. Ze klimmen dus ’s nachts op het dak en gaan op zoek naar mussennesten. Daarbij spitten ze de dakpannetje om, wat een behoorlijk kabaal maakt. ’s Morgens lijkt het dus soms of er een verwarde bouwvakker is bezig geweest met her en der overhoop gegooide pannen. Om daar een eind aan te maken hebben we al van diverse bomen, die dicht bij de huisjes groeien, grote takken laten afzagen. Edoch, dit bleek nog niet genoeg. Dus gezocht naar een andere oplossing; de steenmarter moest gevangen. Een vangkooi bij een boer geleend en ‘s avonds de val opgezet met daarbinnen een dekseltje met pindakaas, want daar zijn, behalve ikzelf, ook steenmarters gek op. De eerste vangst bedroeg een blauwe ekster. Tweede en derde vangst een zwerfkat. Vierde vangst was raak: een steenmarter, hopelijk de steenmarter. Het beestje hebben we een kilometer of tien van onze finca weer de vrijheid gegeven. Nu maar hopen dat we dit probleem getackeld hebben.
Met onze gasten hebben we geregeld een avondwandeling gemaakt (de lus) met als doel de Moorse nachtzwaluw te beluisteren. Dat lukte heel goed en we kregen vaak een prachtige show van deze mysterieuze nachtvogel. Als toetje, na een afzakkertje in een van de lokale bars, werden we ook nog eens getrakteerd door de kerkuil bij de toren, die zich prachtig liet zien en horen. Je hoort ook de jongen blazen in het nest in een van de vele gaten van de kerk. Een van mijn volgende projecten zal dan ook zijn om de kerkuil hier goed te fotograferen. Een nieuwe uitdaging, die het nodige van de (flits)techniek zal vergen…
Ook mijn project met het fotograferen van het steenuilenpaartje is nog gaande; ze hebben kleine jongen in een holte ergens diep in een muurtje en het is nu wachten tot deze tevoorschijn komen. De foto toont het mannetje die tijdens een regenbui een douche neemt. Welnu, de zomer schijnt er eindelijk eens aan te komen en we verheugen ons er bijzonder op!
Warme groeten uit Extremadura, Elly en Gertjan
Finca Las Abubillas, Ctra. de Jaraicejo a Torrejon, km 2
10380 Jaraicejo (Caceres) Espana